Kamienica zlokalizowana jest w północnej pierzei zabudowy rzeszowskiego rynku pod numerem 24. Od strony wschodniej sąsiaduje z hotelem Bristol, a od zachodniej ze schroniskiem młodzieżowym. Rynek stanowi serce rzeszowskiej starówki, zabudowany jest trzema pierzejami: południową, wschodnią i północną. Zabudowa zachodnia została wyburzona przez niemieckiego okupanta. Pozostał na niej jedynie zabytkowy ratusz, którego początki sięgają XVI wieku. Zbudował go Michał Spytko Ligęza. Ratusz był kilkakrotnie przebudowywany, a w II połowie XIX wieku adaptowany dla potrzeb rady miejskiej. Rzeszowski rynek ma kształt nierównomiernego prostokąta o wymiarach około 100x50 metrów i początkowo, od XV wieku zabudowany był jednopiętrowymi lub dwupiętrowymi budynkami drewnianymi z murowanymi piwnicami. Pod rynkiem wydrążone zostały podziemne korytarze, które służyły do ucieczki przed najazdem wroga, jak również do składowania i przechowywania żywności. Obecnie utworzono w nich podziemną trasę turystyczną, do której wejście znajduje się w zachodniej pierzei pod numerem 26 w miejscu wyburzonych kamienic w 1941 roku.

Wyjście z trasy jest przy kamienicy Rynek 12, długość trasy wynosi 369 metrów, a głębokość od 10 do 12 metrów dla dwóch poziomów piwnic.

Obecna zabudowa rynku pochodzi z XIX wieku, co jest skutkiem pożaru, który doszczętnie zniszczył w 1842 roku pierwotną nadziemną drewnianą zabudowę. Zachowały się wówczas jedynie piwnice oraz część murowanych ścian. Kamienica Rynek 24 (przed II Wojną Światową Rynek 26, co związane jest z wyburzeniem dwóch kamienic od strony południowej pierzei) wpisana jest do rejestru zabytków pod numerem A-1061. Wybudowana została na rzucie wydłużonego prostokąta, krótszym bokiem zwrócona do rynku. Początkowo, w XVI wieku dwukondygnacyjna drewniana z jedną kondygnacją podziemną murowaną. Do dnia dzisiejszego od strony południowej zachowały się ceglano-kamienne piwnice o kolebkowym sklepieniu, murowane na zaprawie glinianej. Po pożarze w 1842 roku rozpoczęto nadbudowę o jedną kondygnację oraz podwyższono poziom płyty rynku o około 1 metr. W 2011 roku dokonano nadbudowy uzyskując dwie dodatkowe kondygnacje w tym jedną wykorzystując poddasze przez doświetlenie dachowymi oknami. Obecnie kamienica ma pięć kondygnacji w tym jedną podziemną doświetloną poprzez dwa okna na poziomie płyty rynku umieszczone w węglarkach (otwory służące dawniej zsypu węgla). Fasada od strony rynku zachowała się wyglądem i kolorem z XIX wieku. Nadbudowa z 2011 roku cofnięta została w stosunku do lica frontowej ściany i oddzielona jest grubym gzymsem. Rozwiązanie takie miało na celu zachowanie pierwotnego wyglądu kamienicy. Kamienica ma układ trójosiowy, trzytraktowy z centralnym korytarzem o sklepieniu łukowo-segmentowym ceglanym prowadzącym do klatki schodowej oraz otwartej galerii przez wszystkie kondygnacje, która przykryta jest przeszklonym świetlikiem. W nadbudowanej attyce umieszczono słoneczny zegar pomiędzy dwoma znakami zodiaku: bliźnięta i koziorożec. Nad zegarem napis Vita brevis, ars longa – życie krótkie, sztuka długa, według łacińskiej sentencji będące tłumaczenie greckiej maksymy Hipokratesa, lecz bez jej dalszej wymowy: doświadczenie niebezpieczne okazja ulotna, sąd niełatwy. Historię właścicieli kamienicy według ksiąg wieczystych umieszczono na ceramicznej tablicy w kształcie książki w korytarzu wejściowym.